Urodził się 3 kwietnia 1886 roku w kamienicy przy Wołowej 31 (tak się wówczas nazywała ulica Targowa), w rodzinie dróżnika kolejowego. Stefan Okrzeja wcześnie związał się z Polską Partią Socjalistyczną i jej Organizacją Bojową, stając się towarzyszem broni takich ludzi jak Józef Piłsudski i Walery Sławek.
Protestując przeciwko mobilizacji polskich rekrutów w celu wysyłania ich na front wojny z Japonią, PPS zorganizowała 13 listopada 1904 roku wielką manifestację na Placu Grzybowskim. Okrzeja oraz ponad trzydziestu bojowców z OB PPS przyszło na demonstrację z rewolwerami i po raz pierwszy od czasu Powstania Styczniowego stoczona została prawdziwa bitwa z carskim wojskiem i policją.
26 marca 1905 roku, Stefan Okrzeja wziął udział w zamachu na znienawidzonego w Warszawie oberpolicmajstra Karla Nolkena. Zaatakował siedzibę XII Cyrkułu policji na ul. Wileńskiej 9. Bomba raniła Nolkena i trzech policjantów. Ranny Okrzeja, zdołał – przed schwytaniem – zastrzelić jeszcze jednego policjanta. Sąd wojskowy skazał Okrzeję na karę śmierci. Wyrok wykonano na stokach Cytadeli 21 lipca 1905 roku.
Imię Okrzei nosi dziś jedna z praskich ulic, dawna Brukowa.
Jacek Głuski
