Towarzystwo Przyjaciół Pragi jest kontynuatorem tradycji rozpoczętych w 1915 roku. To grupa osób, która czuję potrzebę dochowania ciągłości historycznej, społecznych tradycji, lokalnego patriotyzmu i przekazania ich kolejnym pokoleniom.
Społeczna działalność warszawiaków przybierająca zorganizowane formy grup i stowarzyszeń ma bardzo długie tradycje sięgające pierwszej dekady XX w. Bezsprzecznie najpoważniejszym zagadnieniem w tym okresie były potrzeby ludności wywołane warunkami toczącej się wówczas na terenie naszego kraju wojny, co spowodowało drastyczne zubożenie ludności. Codzienne życie mieszkańców Warszawy a w szczególności jej przedmieść, było niezwykle trudne. Brakowało podstawowych urządzeń komunalnych, rozszerzało się ubóstwo, bezrobocie, brak edukacji i marginalizacja społeczna. W takich warunkach jednym z aktualnych poczynań stała się sprawa samopomocy społecznej dla mieszkańców dzielnicy. Zdając sobie sprawę, że tylko zbiorowy wysiłek przynieść może pożądane wyniki, mieszkańcy Pragi zaczęli myśleć o stworzeniu zrzeszenia, w celu gospodarczego i kulturalnego rozwoju Pragi. W takich warunkach i na takim podłożu 11-05-1915 roku powstało, jako pierwsze w Warszawie – Towarzystwo Przyjaciół Pragi.
Powstanie jako pierwszej w Warszawie tego typu organizacji po prawej stronie Wisły wskazuje, że Praga blisko 100 lat temu zmagała się z podobnymi problemami jak dzisiaj. Pomimo, iż włączona została do Warszawy w XVIII w. to standard życia mieszkańców był nieporównywalny z warunkami życia w Śródmieściu. Co było dokładnie przedmiotem zainteresowań Towarzystwa ciężko wywnioskować, gdyż do dzisiaj nie powstała żadna monografia dotycząca działalności TPP ani nie zostały zachowane żadne sprawozdania z ich działalności. Wiemy tylko, że w 1931 r. podjęło działalność Koło Prażan, którego przewodniczącym został dr Z. Zakrzewski.
Jednak wydaje się bezsprzeczne, że TPP podobnie jak inne Towarzystwa (Przyjaciół Grochowa, Saskiej Kępy, Gocławia i Kamionka, Nowego Bródna, Pelcowizny czy Michałowa) organizowało rożne akcje charytatywne, oświatowe i kulturalne. Towarzystwa starały się przekształcić swe rejony, domy czy ulice tak, aby polepszyły się trudne warunki życia. Ponieważ rozmowy z władzami administracyjnymi Warszawy bywały trudne, przez co działania członków stowarzyszeń nie zawsze były skuteczne, pragnęli oni w celu większej siły przebicia utworzyć gremium, które reprezentowałoby wszystkie lokalne stowarzyszenia.
Próby powołania takiej organizacji pojawiły się już w latach 20-tych, gdyż jak informuje „Gazeta Warszawska Poranna” z 30 XII 1926 r. „Wieczorem w sali bibliotecznej Rady miejskiej pod przewodnictwem prezesa Towarzystwa Przyjaciół Pragi p. E. Rauera odbyło się walne zebranie organizacyjne Zjednoczenia Towarzystw Przyjaciół Przedmieść.”. Sprawa formalnego utworzenia takiego związku przeciągnęła się do 28 V 1931 r, kiedy to członkowie Towarzystw: Pragi, Mokotowa, Pelcowizny, Grochowa i Targówka powołali do życia Związek Stowarzyszeń Przyjaciół Wielkiej Warszawy. Jego przewodniczącym został wicemarszałek Senatu RP Antoni Bogucki. W sprawozdaniu za lata 1932 – 1934 czytamy, iż „z obecnym Prezydentem Miasta p. Ministrem Stefanem Starzyńskim stosunki układają się jak najbardziej przyjaźnie. Popularność i zaufanie jakim Warszawa darzy Związek, spowodowały, że otrzymaliśmy propozycje współpracy we wszystkich poważniejszych przedsięwzięciach”. Oprócz zainteresowań natury gospodarczej: brukowanie ulic, elektryczność, instalacje kanalizacyjne etc., bardzo dużą rolę odegrały także dążenia natury ideowej, których niewyczerpanym źródłem były i są nadal żyjące w sercach mieszkańców uczucia sentymentu dla historycznej przeszłości Pragi.
